۱یعقوب بندۀ خدا و بندۀ عیسیمسیح خداوند به دوازده طایفۀ اسرائیل که در سراسر عالم پراگندهاند، سلام میفرستد.
۲ای برادران من، هرگاه دچار آزمایشهای گوناگون میشوید، بینهایت شاد باشید، ۳چون میدانید اگر خلوص ایمان شما در آزمایش ثابت شود، بردباری شما بیشتر میشود؛ ۴و وقتی بردباری شما کامل شود، شما انسانهای کامل و بینقصی شده و به چیزی محتاج نخواهید بود. ۵اگر کسی از شما بدون حکمت باشد، آنرا از خدا بخواهد و خدایی که همه چیز را با سخاوت میبخشد و انسان را سرزنش نمیکند، آنرا به او خواهد داد. ۶اما او باید با ایمان بخواهد و در فکر خود شک نداشته باشد، چون کسی که شک کند مانند موج بحر است که در برابر باد رانده و متلاطم میشود. ۷چنین شخصی نباید گمان کند که از خداوند چیزی خواهد یافت، ۸چون شخص دو دل در تمام کارهای خود ناپایدار است.
۹برادر مسکین به سرافرازی خود در برابر خدا فخر کند ۱۰و برادر ثروتمند نیز از ناچیزی خود، زیرا او مانند گُلِ علف زودگذر است. ۱۱همین که آفتاب با گرمای سوزان خود بر آن میدرخشد علف را میخشکاند، گُلِ آن می ریزد و زیبائی آن از بین میرود. شخص دولتمند نیز همینطور در میان فعالیتهای خود از بین میرود.
۱۲خوشا به حال کسی که در برابر وسوسه از پای در نیاید، زیرا وقتی آزموده شود، تاج زندگی را که خداوند به دوستداران خود وعده داده است، خواهد گرفت. ۱۳کسی که گرفتار وسوسه میشود، نباید بگوید: «خداوند مرا به وسوسه انداخته است» چون خداوند از بدی مبراست و کسی را به وسوسه نمیاندازد. ۱۴انسان وقتی دچار وسوسه میشود که مجذوب و فریفتۀ شهوات خود باشد. ۱۵در نتیجه، شهوت حامله میشود و گناه را تولید میکند و وقتی گناه کاملاً رشد کرد، باعث مرگ میشود.
۱۶ای برادران عزیز من، خود را فریب ندهید. ۱۷تمام بخششهای نیکو و هدایای کامل از آسمان و از جانب خدایی میآید که آفریننده نور است و در او تغییر و تیرگی وجود ندارد. ۱۸او بنا به ارادۀ خود و به وسیلۀ کلمۀ حقیقت ما را آفرید تا ما نمونهای از خلقت تازۀ او باشیم.
۱۹بنابراین ای برادران عزیز من، هرکس باید زود بشنود، دیر جواب دهد و دیر عصبانی شود. ۲۰چون عصبانیت انسان به هدفهای نیکوی خدا کمک نمیکند. ۲۱پس هر نوع عادت ناشایست و رفتار شرارتآمیز را از خود دور کنید. خود را به خدا بسپارید و کلامی را که او در دلهای شما کاشته و میتواند شما را نجات بخشد، با فروتنی بپذیرید.
۲۲مطابق کلام او عمل کنید و فقط با شنیدن خود را فریب ندهید، ۲۳چون کسی که به کلام گوش میدهد ولی مطابق آن عمل نمیکند، مانند کسی است که به آینه نگاه میکند و چهرۀ طبیعی خود را در آن میبیند. ۲۴او خود را میبیند ولی همین که از پیش آینه دور میشود، فراموش میکند که چهرهاش چگونه بود. ۲۵اما کسی که با دقت به شریعت کامل و آزادی بخش نگاه کند و همیشه متوجه آن باشد و شنوندۀ فراموشکاری نباشد بلکه مطابق آن رفتار کند، خداوند تمام کارهای او را برکت خواهد داد. ۲۶اگر کسی گمان میکند که آدم دینداری است ولی زبان خود را نگاه نمیدارد، خود را فریب میدهد و ایمان او بیفایده است. ۲۷دیانت پاک و بیآلایش در برابر خدای پدر این است که وقتی یتیمان و بیوه زنان دچار مصیبت میشوند، از آنها توجه کنیم و خود را از فساد دنیا دور نگهداریم.
۱ای برادران، ایمان شما به عیسیمسیح، خداوند جلال با ظاهربینی و تبعیض همراه نباشد. ۲اگر شخصی با انگشتر طلا و لباس فاخر به عبادتگاه شما بیاید و فقیری با لباس پاره نیز وارد شود ۳و شما به کسی که لباس فاخر دارد احترام بگذارید و به او بگوئید: «بفرمائید بالا بنشینید» و به آن شخص فقیر بگوئید: «در آنجا بایست یا در اینجا روی زمین پیش پای من بنشین.» ۴آیا با این عمل در بین خود تبعیض قایل نمیشوید و آیا قضاوت شما از روی فکرهای پلید نیست؟
۵ای برادران عزیز گوش دهید، مگر خدا فقیران این دنیا را بر نگزیده است تا در ایمان دولتمند و وارث آن پادشاهیای باشند، که او به دوستداران خود وعده داده است؟ ۶اما شما به فقرا بیاحترامی میکنید. آیا دولتمندان به شما ظلم نمیکنند و شما را به پای میز محاکمه نمیکشند؟ ۷و آیا آنها به نام نیکویی که خدا بر شما نهاده است، بیحرمتی نمیکنند؟
۸اگر شما حکم شاهانهای را که در کلام خداست و میفرماید: «همسایهات را همچون خویشتن دوست بدار.» بجا آورید، کاری نیکو کردهاید. ۹اما اگر بین اشخاص از روی ظاهر آنها تبعیض قایل شوید، مرتکب گناه شدهاید و شریعت، شما را به عنوان خطا کار محکوم مینماید. ۱۰چون اگر کسی تمام شریعت را رعایت کند و فقط یکی از احکام آن را بشکند باز هم در مقابل تمام شریعت مقصر است. ۱۱زیرا همان کسی که گفت: «زنا نکن» همچنین گفته است: «قتل نکن» پس اگر تو از زنا پاک باشی ولی مرتکب قتل شوی باز هم شریعت را شکستهای. ۱۲مانند کسانی سخن گوئید و عمل نمائید که خداوند بر اساس این شریعت آزادیبخش، دربارۀ آنها قضاوت میکند. ۱۳چون خدا بر کسی که رحم نکرده، رحیم نخواهد بود، ولی همیشه رحمت بر داوری کامیاب خواهد شد.
۱۴ای برادران، چه فایده دارد اگر کسی بگوید: «من ایمان دارم.» ولی عمل او این را ثابت نکند؟ آیا ایمانش میتواند او را نجات بخشد؟ ۱۵پس اگر برادری یا خواهری که برهنه و محتاج غذای روزانه خود باشد پیش شما بیاید ۱۶و یکی از شما به ایشان بگوید: «بسلامت بروید و گرم و سیر شوید.» چه چیزی فایده آنها میشود؟ هیچ، مگر آنکه احتیاجات مادی آنها را برآورید. ۱۷همینطور ایمانی که با عمل همراه نباشد، مُرده است.
۱۸ممکن است کسی بگوید: «تو ایمان داری و من اعمال نیکو، تو به من ثابت کن چگونه میتوانی بدون اعمال نیک ایمان داشته باشی و من ایمان خود را به وسیلۀ اعمال خویش به تو ثابت میکنم.» ۱۹تو ایمان داری که خدا واحد است، بسیار خوب! ـ شیاطین هم ایمان دارند و از ترس میلرزند. ۲۰ای مرد نادان، آیا نمیدانی که ایمان بدون اعمال نیک بیثمر است؟ ۲۱پدر ما ابراهیم به خاطر اعمال خود در وقتی که پسر خویش اسحاق را در قربانگاه تقدیم خدا کرد، نیک و عادل شمرده شد. ۲۲می بینی که چگونه ایمان او محرک اعمال او بود و اعمال او نیز ایمانش را کامل گردانید. ۲۳کلام خدا که میفرماید: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و این برایش عدالت شمرده شد.» تحقق یافت و او دوست خدا خوانده شد. ۲۴پس میبینید که چگونه انسان نه فقط از راه ایمان بلکه به وسیلۀ اعمال خود عادل شمرده میشود. ۲۵همین طور راحابِ فاحشه نیز با اعمال نیک خود یعنی پناه دادن به قاصدان اسرائیلی و روانه کردن آنها از راه دیگر، عادل شمرده شد. ۲۶ایمان بیعمل مانند بدن بیروح، مرده است.
۱ای برادران من، درست نیست که بسیاری از شما در کلیسا معلم باشید، چون میدانید که روز داوری برای ما معلمین سختتر خواهد بود. ۲همۀ ما در چیزهای زیاد مرتکب خطایایی میشویم و کسی که در سخن گفتن خطا نکند، مرد کاملی است و میتواند تمام وجود خود را اداره کند. ۳ما به دهان اسپان دهنه میزنیم تا مُطیع ما شوند و به این وسیله تمام بدن آنها را به هر طرف که بخواهیم می گردانیم. ۴همچنین میتوان کشتیهای بسیار بزرگ را که از بادهای سخت رانده میشوند، با استفاده از سُکان بسیار کوچکی مهار کرد و به هر جا که ناخدا بخواهد، هدایت نمود. ۵زبان هم همینطور است: گرچه عضو کوچکی است، اما ادعاهای بزرگ دارد. چه جنگلهای بزرگ که با جَرَقهای، آتش میگیرند. ۶زبان هم آتش است! در میان تمام اعضای بدن ما زبان دنیایی از شرارت است که همه وجود ما را آلوده میسازد و دوران زندگی را به جهنم سوزانی مبدل میکند. ۷انسان توانسته است و باز هم میتواند تمام حیوانات وحشی و پرندگان و خزندگان و ماهیان را رام کند. ۸ولی هیچکس هرگز نتوانسته است زبان را تحت فرمان خود نگه دارد. زبان، شریر و رام نشدنی و پُر از زهر کشنده است. ۹ما با آن، هم خداوند و پدر را حمد و سپاس میگوئیم و هم انسان را که به صورت خدا آفریده شده است، دشنام میدهیم. ۱۰از یک دهان هم شکر و سپاس شنیده میشود و هم دشنام! ای برادران، این کار درست نیست. ۱۱آیا یک چشمه میتواند از یک شکاف هم آب شیرین و هم آب شور جاری سازد؟ ۱۲ای برادران، آیا درخت انجیر میتواند زیتون و یا درخت انگور، انجیر به بار آورد، همینطور چشمۀ آب شور هم نمیتواند از خود آب شیرین جاری سازد.
۱۳در میان شما چه کسی عاقل و فهیم است؟ او باید با زندگی و اعمال نیک خود که با تواضع حکمت همراه باشد، آن را نشان دهد. ۱۴اما اگر شما حسود و تندخو و خودخواه هستید، از آن فخر نکنید و بر خلاف حقیقت دروغ نگوئید. ۱۵این حکمت از عالم بالا نیست. این حکمتی است دنیوی، نفسانی و شیطانی. ۱۶چون هر جا حسد و خودخواهی هست، در آنجا بینظمی و هر نوع شرارت است. ۱۷اما حکمتی که از عالم بالا است اول پاک، بعد صلحجو، باگذشت، مهربان، پُر از شفقت و ثمرات نیکو، بیغرض و بیریاست. ۱۸نیکی و عدالت میوۀ بذرهایی است که به دست صالحان در صلح و صفا کاشته میشود.
۱علت نزاعها و دعواهائی که در میان شما وجود دارد چیست؟ آیا علت آنها خواهشهای نفسانی شما نیست، خواهشهائی که در تمام اعضای بدن شما در جنگ و ستیز هستند؟ ۲شما به چیزهائی که ندارید، چشم میدوزید و برای آن حاضرید دیگران را بکشید. حسد میورزید، ولی نمیتوانید آنچه را که میخواهید به دست آورید، پس با یکدیگر به جنگ و نزاع میپردازید. شما آنچه را که میخواهید ندارید چون آن را از خدا نخواستهاید. ۳اگر از خدا هم بخواهید، دیگر حاجت شما برآورده نمیشود، چون با نیت بد و به منظور ارضای هوسهای خود آن را میطلبید. ۴ای مردمان خطاکار و بیوفا، آیا نمیدانید که دلبستگی به این دنیا دشمنی با خداست؟ هر که بخواهد دنیا را دوست داشته باشد، خود را دشمن خدا میگرداند. ۵آیا گمان میکنید کلام خدا بیمعنی است، وقتی میفرماید: «خدا به آن روحی که خود در دل انسان قرار داده، به شدت علاقه دارد و نمیتواند تمایل انسان را به چیزی جز خود تحمل نماید؟» ۶اما فیضی که خدا میبخشد از این هم بیشتر است، چون کلام او میفرماید: «خدا با متکبران مخالفت میکند، اما به فروتنان فیض میبخشد.»
۷پس از خدا اطاعت کنید و در مقابل ابلیس مقاومت نمائید تا از شما بگریزد. ۸خود را به خدا نزدیک سازید که او نیز به شما نزدیک خواهد شد. ای گناهکاران، دستهای خود را بشوئید. ای ریاکاران، دلهای خود را پاک سازید، ۹ماتم بگیرید و گریه و ناله کنید. خندۀ شما به گریه و خوشی شما به غم مبدل شود. ۱۰در پیشگاه خدا خود را فروتن سازید و او شما را سرافراز خواهد ساخت.
۱۱ای برادران، از یکدیگر بد نگوئید. کسی که به برادر خود بد بگوید و یا نسبت به او داوری کند، در واقع از شریعت بد گفته و آن را محکوم ساخته است. اگر نسبت به شریعت داوری کنی تو داور شریعت شدهای و نه بجا آورندۀ آن. ۱۲دهندۀ شریعت و داور یکی است، یعنی همان کسی که قادر است انسان را نجات بخشد یا نابود سازد. پس تو کیستی که دربارۀ همسایه خود داوری میکنی؟
۱۳ای کسانی که میگوئید: «امروز یا فردا به فلان شهر میرویم و در آنجا تجارت میکنیم و سود فراوان میبریم.» ۱۴ولی نمیدانید فردا چه خواهد شد. زندگی شما مثل بخاری است که لحظهای دیده میشود و بعد از بین میرود. ۱۵در عوض آن، شما باید بگوئید: «اگر خدا بخواهد ما زنده میمانیم تا چنین و چنان کنیم.» ۱۶شما از خودستایی لذت میبرید و این صحیح نیست. ۱۷بنابراین کسی که بداند نیکی چیست و نیکی نکند، گناه کرده است.
۱و شما ای ثروتمندان، برای بلایایی که بر سر شما میآید گریه و زاری کنید. ۲ثروت شما تباه گشته و لباسهای زیبای تان را کویه خورده است. ۳طلا و نقرۀ شما زنگ زده و زنگ آنها دلیلی بر ضد شما است و مانند آتش بدن شما را خواهد سوزانید. شما حتی تا این روزهای آخر هم به اندوختن ثروت مشغولید. ۴مزد کارگرانی که مزارع شما را درو کردهاند و شما آنها را نپرداختهاید، علیه شما فریاد میکنند و نالۀ دروگران به گوش خداوند لشکرهای آسمانی رسیده است. ۵شما در روی زمین به عیش و نوش پرداختهاید و خود را مانند گوسالۀ چاق برای روز ذبح آماده کردهاید. ۶شخص عادل و نیک را ملامت کردهاید و در حالی که هیچ مقاومتی نمیکرد، او را کشتید.
۷ای برادران، تا روز ظهور خداوند صبر کنید. زارع برای برداشت محصول پُر ارزش زمین با صبر و شکیبایی منتظر بارانهای خزانی و بهاری میماند. ۸شما نیز صبر کنید و قویدل باشید، زیرا آمدن خداوند نزدیک است. ۹ای برادران، پشت سر دیگران از آنها شکایت نکنید، مبادا خود شما ملامت شوید، چون داور عادل آمادۀ داوری است. ۱۰ای برادران، صبر و تحملِ انبیایی که به نام خداوند سخن میگفتند، برای شما نمونه باشد. ۱۱ما اشخاص صبور و پُر تحمل را خوشبخت میدانیم. شما دربارۀ صبر و تحمل ایوب شنیدهاید و می دانید خداوند آخر با او چه کرد. زیرا خداوند بینهایت رحیم و مهربان است.
۱۲ای برادران، از همه مهمتر این است که سوگند نخورید، نه به آسمان، نه به زمین و نه به هیچ چیز دیگر، بلکه بلی شما واقعاً بلی باشد و نه شما نه، مبادا محکوم شوید.
۱۳پس اگر برای کسی از شما مصیبتی روی دهد، او دعا کند و اگر خوشحال است، سرود بخواند. ۱۴اگر کسی از شما بیمار است، از رهبران کلیسا بخواهد تا برای او دعا کنند و به نام خداوند بدن او را با روغن تدهین نمایند. ۱۵دعایی که از روی ایمان باشد، بیمار را نجات خواهد بخشید. خداوند او را از بستر بیماری بلند خواهد کرد و اگر مرتکب گناهی شده باشد، بخشیده خواهد شد. ۱۶نزد یکدیگر به گناهان خود اقرار نمائید و برای یکدیگر دعا کنید تا شفا یابید. دعای صمیمانۀ شخص عادل بسیار مؤثر است. ۱۷الیاس دارای عواطف و احساسات مانند خود ما بود، ولی وقتی از صمیم قلب دعا کرد که باران نبارد، سه سال و شش ماه در آن سرزمین باران نبارید. ۱۸دوباره دعا کرد و باران بارید و زمین بار دیگر محصول به بار آورد.
۱۹ای برادران، اگر کسی از شما از حقیقت منحرف گردد و شخص دیگری او را برگرداند، ۲۰یقین داشته باشید که هرکس گناهکاری را از راه نادرست بازگرداند، جانی را از مرگ خواهد رهانید و گناهان بیشماری را خواهد پوشانید.